Η περιπέτεια των Μπαλμπουένα με τον τελευταίο ιππότη

ΜΙΑ ΔΩΔΕΚΑΔΑ ΜΑΥΡΑ ΒΕΛΗ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΟ. ΕΙΜΑΙ ΜΕ Τ’ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ, ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ. ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ.
ΑΛΛΑ, ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΕΝΑ ΕΝΤΕΚΑΧΡΟΝΟ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΚΑΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ;
ΓΙΑ Ν’ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ, ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΛΙΓΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΜΠΑΡΛΟΒΕΝΤΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΥΣ ΔΡΑΚΟΥΣ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΡΑΤΑΛΑΘ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ, ΚΙ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΞΟΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΣΤΡΑ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ ΔΑΣΗ ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΔΡΑΚΟΥΣ.
ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ: ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ… ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.